ظریف: اگر مفاد برجام نقض شود مکانیزم‌های ما فعال می‌شود / هنوز در امپراطوری بریتانیا صبح نشده است
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۲۵۹۶۸
وزیر خارجه گفت: ما مکانیزم‌هایی را در برجام داریم که در صورت نقض مفاد برجام فعال می‌شود. این مکانیزم‌ها در پاراگراف ۳۶ و ۳۷ برجام موجود است.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران امروز (چهارشنبه) در نشست سالانه گفتگو‌های «رایسینا» در خصوص تنش‌های اخیر منطقه غرب آسیا گفت: «تحولات ناراحت‌کننده دو هفته اخیر، بازتابی از مشکل جدی نوع نگرش آمریکا به امور بوده است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: «وقتی آنها با نقض حاکمیت عراق، یک فرمانده قابل احترام را در این کشور ترور کردند، گمان می‌کردند مردم در خیابان‌های تهران و عراق خواهند رقصید... این نمایانگر دو مطلب است که بسیار خطرناک است و وقتی این دو چیز با هم ترکیب شوند، بسیار خطرناک‌تر می‌شود: جهل و استکبار. وقتی شما یک نادان متکبر یا یا یک متکبر نادان باشید، فاجعه‌بار است، به ویژه اینکه اگر قدرت زیادی هم داشته باشید».
رئیس دستگاه دیپلماسی ایران سپس به مراسم تشییع باشکوه حاج قاسم سلیمانی و محبوبیت جهانی وی اشاره کرد و گفت: «شما شاهد واکنش‌ها (به ترور سپهبد سلیمانی) نه تنها در ایران و عراق بودید بلکه در ۴۳۰ شهر هند، مراسم‌ها و عزاداری‌هایی به صورت خودجوش برای بزرگداشت سردار سلیمانی برگزار شد».
محمد جواد ظریف در خصوص تأکید آمریکا بر نائبان ایران در منطقه گفت: «آنها می‌گویند که ما نائبانی را در منطقه داریم. نائبان ما در عراق میلیون‌ها نفر هستند، زیرا میلیون‌ها نفر برای او (سپهبد سلیمانی) عزاداری کردند».
وی سپس با اشاره به برگزاری برخی تجمعات در روزهای اخیر در واکنش به سقوط هواپیمای خطوط هوایی اوکراین در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی امام خمینی گفت: «در چند روز گذشته، تعدادی در ایران به دلیل آنکه معتقد بودند که درباره علت سقوط هواپیمای اوکراینی به آنها دروغ گفته شده است، تظاهرات برپا کردند...، اما حقیقت این است که اگر به موارد مشابه نگاه کنید و مقایسه کنید، این مسئله حتی خیلی زود هم آشکارسازی شد، زیرا سوانحی (در دیگر مکان‌های دنیا) وجود داشته که دو سال، ۱۰ سال از وقوع آن گذشته و هیچ‌کس مسئولیت آن را نپذیرفته است، اما نیروهای مسلح ما انقدر شجاعت داشتند که خیلی زود مسئولیت این سانحه را برعهده گرفتند، اما مردم از همان مدت دو روزه نیز عصبانی هستند و از دولت خود انتظار داشتند که این مسئله را آشکارسازی می‌کرد».
وزیر امور خارجه ایران در خصوص حجم وسیع مراسم بزرگداشت و عزاداری سپهبد سلیمانی گفت: «فقط ارقام را مقایسه کنید، شما شاهد بودید که ۹ میلیون، ۱۰ میلیون نفر نه تنها در شهر‌های ایران بلکه در دیگر کشورهایی، چون عراق، لبنان، هند و روسیه و. برای بزرگداشت سردار سلیمانی به خیابان‌ها آمدند، شما نمی‌توانید این تعداد افراد را با توسل به زور به خیابان بیاورید. بهتر است آمریکا درباره افکار خود در خصوص منطقه ما تجدیدنظر کند».
رئیس دستگاه دیپلماسی ایران ضمن ابراز تأسف از فاجعه سقوط هواپیمای مسافربری اوکراین با ۱۷۹ مسافر در تهران گفت: «فاجعه‌ای رخ داده است و جوانان بسیار باهوشی در این حادثه از دست رفتند. افرادی مرتکب اشتباه شدند، اشتباهی غیرقابل بخشش، اما باید بدانیم که این فاجعه در زمان (وجود) یک بحران رخ داده است».
وی درباره نقش سپهبد سلیمانی در مبارزه با تکفیری‌های داعش گفت: سپهبد سلیمانی تنها نیروی موثر در مبارزه علیه داعش بود. رئیس دستگاه دیپلماسی خاطرنشان کرد: از ترور او جز ترامپ و داعش کسی خوشحال نشد.
محمد جواد ظریف در خصوص گفتگو‌های امروز صبح (چهارشنبه) با «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه درباره طرح امنیت جمعی خلیج‌فارس گفت: «امسال در مجمع عمومی سازمان ملل، رئیس‌جمهور (حسن روحانی) طرح صلح هرمز را پیشنهاد داد... ما تمامی مواردی که در این بسته را وجود دارد، «امید» می‌دانیم».
وزیر خارجه ایران در بخش بعدی به تصمیم تروئیکای اروپا در فعال‌سازی «مکانیزم حل اختلاف» گفت: «ایران طی نامه‌ای رسمی به فدریکا موگرینی (مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا) در تاریخ ۱۰ می ۲۰۱۸، مکانیزم حل اختلاف را راه‌اندازی کرد. نامه‌ای که من به دبیرکل سازمان ملل در این خصوص نوشتم بر روی وبسایت این سازمان به عنوان سند موجود است».
وی ضمن آنکه حفظ برجام را به اقدامات اروپا وابسته دانست گفت: «خوبی برجام این است که برپایه بی‌اعتمادی حاصل شد بنابراین ما مکانیزم‌هایی را در برجام داریم که در صورت نقض مفاد برجام فعال می‌شود و بیشتر بر اساس بی‌اعتمادی‌هایی بود که میان ایران و آمریکا وجود داشت. این مکانیزم‌ها در پاراگراف ۳۶ و ۳۷ برجام موجود است».
ظریف توضیح داد: پاراگراف ۳۶ مربوط به تمامی ۷ کشور امضاکننده برجام می‌شود که در صورت مشاهده نقض مفاد برجام می‌توانند این موضوع را مطرح کنند. سپس به نشست وزرا و کارشناسان نیاز است و اگر هر یک از طرفین مطرح کنند که طرف دیگر به تعهداتش عمل نمی‌کند، می‌توانند از تعهداتشان کاهش دهند».
وی اینگونه ادامه داد: پاراگراف ۳۷ برجام به مکانیزم بازگرداندن تحریم‌ها یا همان مکانیزم ماشه مربوط می‌شود. در نامه‌ای که من برای موگرینی نوشتم، نشست‌هایی برگزار شد و ۱۱ وعده به ایران داده شد. وعده‌های تجاری، کشتیرانی، نفت، هوانوردی، بانکداری و موارد دیگر که شامل ۱۱ مورد می‌شد. هیچ اتفاقی (در خصوص تحقق وعده‌ها) صورت نگرفت».
رئیس دستگاه دیپلماسی ایران توضیح داد: «در ماه آگوست نامه دیگری نوشتم که هیچ یک از این وعده‌ها عملی نشده است و گفتم که اتحادیه اروپا نه تنها این ۱۱ وعده را نقض کرده بلکه به تعهدات خود ذیل برجام نیز عمل نکرده است.. پاراگراف ۱۲۳ (برجام) درباره تعهدات اروپایی‌ها است. آمریکا نیز تعهداتی داشته است، تعهدات فقط برای ایران نیست آنها نیز تعهدات مستقلی دارند. چون ما اعتماد نداشتیم به صورت مکتوب نوشتیم که تنها تدوین قوانین کافی نیست و باید همه‌چیز عملی شود».
ظریف درباره بدعهدی اروپایی‌ها و آمریکا به تعهداتشان ذیل برجام تصریح کرد: «نیازی نیست به دادگاه بروم و ثابت کنم که تعهداتشان عملی نشد، تمامی این موارد قابل مشاهده است. آنها از ما نفت خریداری نمی‌کنند، شرکت‌های خارجی همکاری با ما را قطع کرده‌اند. اروپایی‌ها هم بعد از خروج آمریکا از برجام، تعهداتشان ذیل برجام را نقض کردند. ما الان پاراگراف ۳۶ از برجام را اجرا می‌کنیم».
رئیس دستگاه دیپلماسی ایران در خصوص گام‌های برجامی ایران در پی کاهش تعهدات اروپایی‌ها توضیح داد: «اروپایی‌ها می‌گویند کار‌هایی که آمریکا می‌کند به ما ارتباطی ندارد. باشه، اما شما همگی کشورهای مستقلی هستید. اروپا، بزرگترین اقتصاد جهان به حساب می‌آید پس برای چه به آمریکا اجازه می‌دهید برای شما قلدری کند؟ وقتی اجازه می‌دهید برای شما قلدری کند آنوقت این کشور، اقداماتی را علیه پروژه خط لوله گاز روسیه به اروپا انجام می‌دهد... رفتار قلدر‌ها به شما برمی‌گردد.»
ظریف سپس تأکید کرد: «ما آغازکننده پاراگراف ۳۶ بودیم که اگر کاهش تعهد صورت بگیرد ما نیز تعهدات خود را کاهش می‌دهیم. سند این مسئله موجود است... آنها حتی به این نامه من پاسخ ندادند. فکر کنم هنوز در امپراطوری بریتانیا صبح نشده است. آنها به هیچ‌کدام از نامه‌های من به جز نامه ماه نوامبر پاسخ ندادند».
در حال تکمیل..
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه وزارت امور خارجه شهادت سردار سلیمانی سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۲۵۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرید مرجایی، تحلیل گر مسائل آمریکا و مقیم این کشور: جنبش دانشجویی سپهر غالب بر فضای سیاسی آمریکا را به چالش کشید/ شبکه های اجتماعی امپراطوری رسانه ای را زیر سوال بردند/ تظاهرات دانشجویی خط قرمز انتقاد از اسرائیل را شکسته است
پایگاه خبری جماران، سارا معصومی: پلیس آمریکا طی هفته های اخیر نزدیک به 2200 دانشجو را در جریان اعتراضات دانشجویی هواداران فلسطین در دانشگاه های آمریکا در سراسر این کشور بازداشت کرده است. به گزارش آسوشییتدپرس، نزدیک به 56 حادثه بازداشت در 43 دانشکده یا دانشگاه مختلف آمریکا از 18 آوریل تا کنون رخ داده است. اعتراض های اخیر دانشجویی در ایالات متحده که به سرتاسر جهان گسترش پیدا کرده است بر انتقاد از ادامه جنگ در غزه و وجود رابطه اقتصادی میان دانشگاه ها و رژیم اسرائیل صورت می گیرد. بسیاری از دانشجویان آمریکایی خواهان پایان حمایت آمریکا به خصوص حمایت نظامی از اسرائیل در این جنگ هستند.
با فرید مرجایی، تحلیل گر مسائل آمریکا و مقیم این کشور درباره معنای این تظاهرات برای ساختار سیاسی ایالات متحده و چگونگی این تغییر در جامعه این کشور به خصوص نسل جوان گفت و گو کردیم:
براساس آخرین نظرسنجی های انجام گرفته در ایالات متحده، ما شاهد تفاوت نگاه نسل جوان به مسأله فلسطین هستیم. «مؤسسه افکارسنجی PEW، در آخرین نظرسنجی خود در این زمینه که در آوریل ۲۰۲۴ منتشر شد، اعلام کرده است که جوانان زیر ۳۰ سال در آمریکا با مردم فلسطین همدلی بیشتری دارند. یک‌سوم افراد در این بازه سنی گفته‌اند که با مردم فلسطین احساس همدلی می‌کنند، درحالی‌که ۱۴ درصد خود را همدل با اسرائیلی‌ها معرفی کرده‌اند. این نسبت در آمریکایی‌های مسن برعکس است و ۴۷ درصد خود را همدل با اسرائیل و تنها 9 درصد خود را همدل با فلسطین معرفی می‌کنند. جوانان آمریکایی نسبت به گذشته احساس مثبت‌تری نسبت مردم فلسطین دارند. » فکر می کنید این تفاوت دیدگاه نسبت به مسئله فلسطین به خصوص فاصله گرفتن از تبرئه سازی تمام و کمال اسرائیل ریشه در چه تحولاتی دارد؟
به طور کلی نسل جدید یا نسل جوان، یا درباره موضوعات اجتماعی تعصب ندارد و یا این تعصب از نسل های قبل و افراد مسن تر کمتر است. ارقام ذکر شده در نظرسنجی که شما به آن اشاره کردید مهم هستند، اما باید ارقام و نظرسنجی را در بستر جامعه آمریکا و مناسبات اجتماعی هم قرار داد و ابعاد دیگر را هم در نظر داشت.
در انتخابات 2016 که برنی سندرز به عنوان یک سوسیالیست کاندید ریاست جمهوری بود، نظرسنجی ها نشان می دادند که همین جوانان نسبت به واژه «سوسیالیست» آن حساسیت سابق را ندارند و این کلمه برای آنها یک تابو نیست. این در حالی بود که در جامعه آمریکا در 8 و 9 دهه اخیر واژه سوسیالیست یک تابو بوده است.
باید بگویم که مسأله فلسطین با همه مسائل دیگر در آمریکا کاملا فرق دارد. یعنی مسأله اسرائیل و انتقاد از اسرائیل در برابر آن، برای جامعه امریکا یک خط قرمز است. به طور کلی سیستم قدرت در یک جامعه بر آن است تا شهروندی بسازد که با پارادایم غالب همخوانی داشته باشد. آمریکا مانند سایر کشورها نیست و این موضوع برای مناسبات داخلی جامعه آمریکا مهم است که منحصر به فرد و متفاوت است. از نظر سیاست داخلی اختلاف های طبقاتی رو به افزایش هستند، در سیاست خارجی آمریکا در دنیا جایگاه به خصوص دارد و خود را رئیس و صاحب دنیا می داند، با جنگ ها و مداخله های نظامی و سیاست سلطه یک شرایط خاصی ایجاد می شود که این سیاست های ناهنجار، برای شهروند باید به صورت ایدئولوژیک نرمالیزه و توجیه شود.
حالا نکته اصلی این است که دانشجویانی که بین 20 تا 30 سال هستند، جوان هستند، وارد بازار کار نشده اند و سیستم قدرت از نظر فاز زمانی فرصت و زمان کافی نداشته تا از آنها شهروندان مطیع و ایدئولوژیک بسازد. همانطور که نظرسنجی های مورد اشاره شما نشان می دهند نظرات افراد مسن نسبت به مسائل اجتماعی و اسرائیل و فلسطین متفاوت است چرا که بر روی آنها کار شده و نگاه ایدئولوژیک حاکم در آنها بیستر شکل گرفته است. از طرف دیگر، این جنبش دانشجویی، سوالاتی را نسبت به سپهر غالب برای شهروندان مطرح کرده است.
اینجا دو عامل به نظرم تاثیرگذار را جداگانه مطرح می کنم: فکر می کنید مهاجرپذیری ایالات متحده و افزایش حضور مسلمانان در این کشور به خصوص آنهایی که از کودکی در امریکا بزرگ شده و به بخشی از جمعیت رأی دهنده و جریان ساز این کشور تبدیل شده اند چه تاثیری در تفاوت دیدگاه های جوانان و افکار عمومی داشته است؟
در آمریکا مهاجرپذیری از جنوب جهانی و کشورهای مسلمان موثر بوده است. در دهه های گذشته در ازای هر یک سفیدپوست مهاجر آمریکایی، پنچ الی شیش مهاجر از جنوب جهان می آمد. الان حتی این تناسب بیشتر هم شده و ممکن است در ازای هر یک سفیدپوست آمریکایی ده نفر از جنوب جهانی آمده باشند. قطعا ترکیب جمعیتی آمریکا در حال تغییر است و این حقیقت خودش را در این نوع مسائل در سطح جامعه مدنی نشان می دهد. همزمان باید در نظر داشت که همواره یک اقلیت می تواند پارادایم سابق را با قدرتی که در جامعه دارد استمرار ببخشد. در حقیقت این جنبه نژادپرستی سفیدپوستان که پیرامون دونالد ترامپ دیده می شود عکس العملی است به همین تغییر ترکیب جمعیتی آمریکا.
این را هم باید در نظر داشت که این رفتار در نسل دوم مهاجران یکسان نیست و متنوع است و خیلی مواقع برای اینکه از نظر حرفه و کار موفق باشند و رشد کنند کاسه داغ تر از آش هم هستند؛ مانند همین کاندیدای حزب جمهوری خواه خانم «نیکی هیلی» که هندی تبار است و نظرات خیلی راست گرایانه ای دارد. در حقیقت رئیس دانشگاه کلمبیا خانم «شفیق» که عرب تبار است، نیروی پلیس را به داخل دانشگاه دعوت کرد. این اقدام او اعتراض های زیادی را در داخل دانشگاه و در میان دانشجویان و هیات علمی ایجاد کرد.
به طور کلی می توان گفت که مهاجران و تحول ترکیب جمعیتی از کشورهای مسلمان در آمریکا، بسیار موثر بوده و تغییراتی را در جامعه مدنی ایجاد و تغییراتی را هم به این جامعه تحمیل می کند.
مسأله دوم، بروز و ظهور قدرتمند شبکه های مجازی و توسعه فناوری و در کنار آن قدرت گرفتن رسانه هایی چون الجزیره است که امپراطوری رسانه های غربی در روایت سازی را زیر سوال برده و به چالش کشیده اند. امروز جوانی که در واشنگتن یا حتی دورترین ایالت های امریکا نشسته با یک کلیک آنچه در غزه می گذرد را بی واسطه و مستقیم می بیند. این چه تأثیری بر روی تغییر نگرش ها و به چالش کشیده شدن روایت رسمی سیاستمداران از آنچه در میدان می گذرد دارد؟
ظهور شبکه های مجازی و شبکه های اجتماعی بسیار موثر بوده، به خصوص که جوانان خیلی بیش از دیگران از شبکه های مجازی استفاده می کنند. شبکه های اجتماعی می توانند بالقوه یک بدیل در مقابل رسانه های مستقر و امپراطوری رسانه ای باشند. باید در نظر داشته باشیم که مطالب در این شبکه ها بسیار متنوع، متفرق و پراکنده هستند. زمانی که همبستگی با فلسطینی ها شکل می گیرد اتفاق مهمی است و شیفت پارادایمی مهمی محسوب می شود.
اما یک زمینه ای را هم باید در نظر داشت و آن این است که از 7 اکتبر به بعد رسانه های مستقر غربی بسیار حساب شده و استراتژیک در حمایت از اسرائیل عمل کردند. پروپاگاندا رسانه ها بر روی چند پایه استوار بود : 1. هفت اکتبر آغاز مشکلات فلسطین و اسرائیل بوده است؛ گویا تاریخ اشغال سرزمین و آواره ها وجود نداشته است. 2. حماس تروریست است، افرادی را گروگان گرفته است و باید از بین برود. 3. اسرائیل حق دفاع از خود دارد. 4. اتهام های ضد یهودی بودن و یهودی ستیزی موضوع اصلی بود که فضا را پر می کرد. 5. این یک جنگ در غزه است و متأسفانه در جنگ همه صدمه می بینند و مثل همه جنگ های دنیا ما فقط نظاره گر پاسیو نسبت به عوارض این جنگ دلخراش هستیم.
در حقیقت آنچه در غزه رخ می دهد جنگ نیست، چرا که حماس که نیروی هوایی ، دریایی، ارتش مرکزی، سیستم رادار، تجهیزات تکنولوژی نظامی و نیروی مسلح رسمی ندارد. در واژه «جنگ» یک دوگانه برابر وجود دارد، که می گوید از آنچه رخ می دهد متأسف هستیم، اما خب جنگ است. در حقیقت، این یک جنگ دو طرفه نیست، بلکه یک طرف مرتکب جنایت علیه بشریت می شود، و طرف دیگر، قربانی نسل کشی است. در نتیجه، نقش آمریکا و حمایت های مستقیم آمریکا در این نسل کشی کمرنگ می شود. این سیاست در پنجره زمانی که اسرائیل قرار است جنایت هایی انجام داده و فلسطین را با خاک یکسان کند، افکار عمومی منحرف شده و معطوف به پروپاگاندا چندگانه ای که ذکر کردم می شود.
شبکه الجزیره و شبکه های مجازی با انتشار ویدئوها و خبرها و عکس های تکان دهنده از بچه هایی که پاهای خود را از دست داده اند یا آنها که صورت ها و بدن شان سوخته این انحصار امپراطوری رسانه ای را شکسته اند و روایت از دست سیستم قدرت تا حدودی خارج شده است.
نکته اصلی در رسانه ها و فضای رسانه ای و مطبوعاتی، بحث یهودی ستیزی بود. تقریبا هر زمان مسأله غزه و جریان اسرائیل پیش می آید همراه آن یک بحث یهودی ستیزی هم در این فضا عنوان می شود. به عنوان مثال زمانی که کمیته کنگره روسای دانشگاه های هاروارد ، پنسیلوانیا و ام آی تی و کلمبیا را که خواست به آنها حمله کرد که در دانشگاه های شما در سایه تظاهرات در واقع یهودی ستیزی در جریان است. حتی برخی از رسانه های زرد مانند نیویورک پست یا دیلی نیوز یک ماه پس از 7 اکتبر تصویر دانشجویان دانشگاه هاروارد را به عنوان حامیان تروریست منتشر می کردند که این اقدام یک تهدید جانی این افراد محسوب می شود .
اخیرا یکی از ستون نویس های نیویورک تایمز در مطلبی با عنوان شبح ویتنامی دیگر بر سر آمریکا نوشته که به نظر می‌رسد تظاهرات ضد جنگ ویتنام در سال ۱۹۶۸ بار دیگر در آمریکا در حال تکرار شدن است. آیا شباهتی میان اعتراض های ضد جنگ غزه در این روزها و این تظاهرات در سال 1968 می بینید؟
همانطور که بسیاری گفته اند این اعتراض ها شباهت های بسیاری با تظاهرات ضد جنگ ویتنام دارد. این سطح وسیع از تظاهرات دانشجویی از زمان جنگ ویتنام تاکنون بی سابقه بوده و همه را شوکه کرده است، اما تفاوت هایی هم وجود دارد. آمریکا در جنگ ویتنام کشته های بسیاری به شکل مستقیم می داد و بسیاری از جوانان اگر در دانشگاه نبودند، برای فرار از جنگ به کانادا مهاجرت می کردند. اما اعتراض های دانشجویی کنونی منحصر به فرد است و با زمان جنگ ویتنام فرق دارد. این اعتراض ها آستانه جدید و در این دیوار عظیم یک ترک ایجاد کرده است. تنها موضوعی که در آمریکا خط قرمز است انتقاد از اسرائیل است و این تظاهرات دانشجویی اکنون این روایت را متحول کرده است.
در فاز اول اقدام ها، دانشجویان و جوانان معترض با شجاعت در مقابل اتهام های یهودی ستیزی و حمایت از تروریسم مقاومت کردند . آنها حتی تهدید می شدند که از آنها عکس گرفته می شود تا به آنها کار داده نشود اما اکنون دیگر نمی توان به آنها این اتهام را بست.
نکته دیگر این است که در شرایط معمول افراد یا دانشجوها به صورت فردی، پراکنده و متفرق به مواضع انسانی ضدجنگ می رسند، اما این تظاهرات نشان می دهد که یک سازماندهی و تشکیلات دانشجویی به عنوان استخوان بندی این اقدام را شروع کرده و سپس از بقیه دعوت کرده که شرکت کنند. بدون یک تشکیلات مشخص، مواضع انسانی درونی افراد نماد جمعی پیدا نمی کند . پیام مطالبه های دانشجویان هم مشخص و متمایز و روشن است: آتش بس در غزه، و اینکه دانشگاه در کمپانی هایی که سلاح به اسرائیل می فرستند سرمایه گذاری نکند. بیشتر اعتراض های دانشجویی متمرکز بر نقض قوانین بین المللی از طرف اسرائیل و محکوم کردن جنایت هایی چون نسل کشی است که در حال حاضر انجام می شود.
ما از این جنس اعتراض ها در ایالات متحده زیاد دیده ایم: جنبش‌های اعتراضی نظیر اشغال وال‌استریت، زندگی سیاه‌پوستان مهم است، پارک‌لند، جنبش کارگری و کمپین کنترل اسلحه دانشجویان و... . اساسا تأثیر این اعتراض ها با دامنه های وسعت متفاوت بر تصمیم سازی و تصمیم گیری در ساختار سیاسی ایالات متحده دارد؟
در این مقطع مشکل بتوان پیش بینی کرد که تأثیری در سیاست رسمی خواهد داشت یا نه. باید دید که این تظاهرات دانشجویی چه بخشی از جامعه را می تواند با خود همراه کند. از سوی دیگر باید در نظر داشت که حدود دو هفته دیگر ترم دانشگاه ها تمام می شود و دوره تابستان آغاز می شود، اما دانشجویان وعده ادامه اعتراض ها را داده اند. از سوی دیگر کنگره حزب دموکرات هم در تابستان خواهد بود و جوانان می گویند که به این مکان هم برای تظاهرات می روند. این یادآور 1968 است که در کنگره حزب دموکرات در شیکاگو تظاهرات وسیع ضد جنگ ویتنام صورت گرفت که به یک نقطه عطف تبدیل شد.
یکی از مباحثی که در افکار عمومی بسیار مورد توجه قرار گرفته میزان برخورد نیروهای پلیس با معترضان است. اساسا براساس چه پروسه و ساختاری پلیس وارد برخورد با دانشجویان بخصوص در محوطه دانشگاه می شود؟
مقام های دانشگاه می گویند که کمپ یا اردو زدن در محوطه داخل دانشگاه غیرقانونی است ولی عرف بر این است که مقام های دانشگاه با دانشجوهای تظاهر کننده مذاکره کنند و به توافق برسند. یک مسأله دیگر که نانوشته است، این است که روسای دانشگاه ها ترجیح می دهند از اساس از تظاهرات خبری نباشد؛ چرا که میلیاردرهایی که به دانشگاه ها پول می دهند یهودی تبار و حامی اسرائیل هستند و برای جمع شدن این تظاهرات فشار می آورند.
در حال حاضر دعوت از پلیس ضدشورش که رفتار آنها با خشونت توام است و دستگیری دانشجویان و اساتید، نارضایتی و ناهنجاری ایجاد کرده است. نکته مهم دیگر این است که بسیاری از دانشجویان و اساتید معترض یهودی هستند. بنابراین این اتهام یهودی ستیزی که از طرف کنگره و کاخ سفید مطرح می شود بی معنا است.
فکر می کنید این اعتراض ها از این پتانسیل برخوردار هستند که دولت جو بایدن را برای تشدید فشار بر نتانیاهو برای برقراری آتش بس تحت فشار قرار دهند؟
ممکن است دولت بایدن به نتانیاهو برای آتش بس فشار وارد کند، اما این تظاهرات دانشجویان را باید در کنار عوامل دیگر مانند افکار عمومی جهان و نارضایتی برخی از دولت ها از اتفاق های جاری و اقدام آفریقای جنوبی در دیوان بین المللی دادگستری تعریف کرد. نباید فراموش کرد که نهادهای آمریکا مانند کنگره تحت سیطره لابی اسرائیل هستند(به عنوان مثال، بسیاری از دموکرات های کنگره با جمهوری خواهان همراه شدند که لایحه برجام از طرف پرزیدنت اوباما در کنگره تصویب نشود).
دموکرات ها می گویند که علیرغم مشکلات غزه و ناراحتی ها، جو بایدن تنها آلترناتیو مقابل ترامپ است و شما باید از بایدن حمایت کنید. باید توجه داشت که تبلیغات سیستم بسیار قوی است. به عنوان نمونه حتی برنی سندرز هم فریب این پروپاگاندا را خورده بود. در یک ماه اول پس از هفت اکتبر برنی سندرز با ـتش بس به دلیل آنکه آن را به معنای مذاکره با حماس می دانست، مخالف بود. برخی از جوانان حزب دموکرات به نشانه اعتراض دفتر او در واشنگتن را اشغال کردند و برخی از آنها هم بازداشت شدند. موضع برنی سندرز چندی بعد تغییر زیادی کرده و منتقد شدید سیاست جنگی اسرائیل شده است.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟